Jan-Willem de Bekker: Vakkanjer van het eerste uur

Jan-Willem de Bekker, eigenaar van JW De Bekker Montage Staalbouw, ademt vakmanschap. Als zelfstandig ondernemer in de staalconstructie heeft hij een reputatie opgebouwd met indrukwekkende projecten, van grote staalstructuren tot montageklussen in binnen- en buitenland. Het begon allemaal al vroeg in zijn jeugd, waarin de liefde voor metaal hem met de paplepel werd ingegoten. ‘Vroeger kwam ik niet verder dan Amsterdam. Dit jaar begon ik met de montage van een groot distributiecentrum in Zweden en ik sluit het jaar af met een groot staalbouwproject van 1.400 ton in België dat ik heb opgestart. Vervolgens ging ik van de Belgische kust naar de Ardennen. Daar heb ik een grote leidingbrug gebouwd over het terrein van een recyclefabriek.’

De Kracht van Vakmanschap en Passie voor Metaal
Jan-Willem is niet een man die zichzelf op de borst klopt, maar trots op zijn werk is hij wel: ‘Metaal is mijn leven,’ zegt hij gepassioneerd. Als jong kind werkte hij al mee in het Brabantse staalbedrijf van zijn vader, een familiebedrijf dat zijn opa had opgericht. Jan-Willem was aangewezen om het familiebedrijf voort te zetten. ‘Er lag altijd een enorme druk op mijn schouders. Mijn vader en opa hadden iets moois opgebouwd en ik wilde dat niet zomaar laten vallen. En met mijn vader heb ik ook prachtige projecten gedaan. Met een helikopterplatform in Rotterdam Airport hebben we nog in de krant gestaan.’

Toch bleek de combinatie van familierelaties en bedrijfsvoering uiteindelijk te zwaar. ‘Het was de moeilijkste beslissing van mijn leven, maar ik moest weg. De spanningen werden te hoog.’ Voor zichzelf beginnen was niet eenvoudig. Maar Jan-Willem vond zijn eigen weg en herontdekte zijn liefde voor het vak als zelfstandige. ‘Ik heb mezelf opnieuw uitgevonden. Wat begon als een pijnlijke breuk, bleek achteraf de beste keuze die ik kon maken.’ In het project in België, van maar liefst 1400 ton, speelt hij niet alleen een belangrijke rol in het zakelijke deel, maar ook in de leiding van de uitvoering. En recent is hij gevraagd voor een grote klus in Canada. JW de Bekker gaat als een trein. En daar heeft Vakkanjers een flink aandeel in gehad.

Vakkanjers van toen
Jan-Willem was een van de eerste deelnemers aan het programma Vakkanjers, toen nog vanuit de het mbo: ‘Ik weet het nog als de dag van gisteren! Ik zat op het Koning Willem I College in Den Bosch en toen werd ik opeens op een vrijdagavond thuis gebeld: “Met Vakkanjers”, zegt die vent. Ik kende het helemaal niet maar hij zegt dat ik geselecteerd ben voor de Nederlandse Kampioenschappen. Ze hadden een werkstuk van me gezien. Ik was helemaal hoteldebotel.’ Jan-Willem vertrekt vereerd, maar ook heel zenuwachtig naar Eindhoven voor de grote Vakkanjers wedstrijd. De wedstrijd duurde 3 of 4 dagen en alle 100 deelnemers waren ondergebracht in een hotel in Eindhoven. Elke dag werkten ze aan hun opdracht, de families kwamen langs en er was veel publiciteit. Jan-Willem maakte een las-manipulator, om een werkstuk op te spannen en af te lassen. ‘We kregen alleen materialen en moesten het daarna zelf uitvinden. De lashoeken en de zwaarte van de lashoeken, alles moest exact kloppen met het tekenwerk. Daar werd heel nauwkeurig naar gekeken.’ Jan-Willem is dan ook trots dat hij als vijfde van de 100 deelnemers eindigde. ‘Vakkanjers heeft me zoveel gegeven. Ik heb meegedaan aan de Nederlandse kampioenschappen en ben ook nog hoog geëindigd. Dat was een enorme prestatie voor een eenvoudige jongen uit Brabant.’

Jan-Willem groeide door hard te werken uit tot een technisch vakman, maar ook tot een inspiratie voor anderen. Of het nu gaat om het bouwen van een staalconstructie in Nederland of een groot project in Canada, hij pakt elke klus met beide handen aan. ‘Wat ik het mooiste vind? Dat je elke dag iets zichtbaar bouwt. Je ziet wat je maakt en kunt trots zijn op wat er staat als je wegloopt.’

Familiegevoel op de Bouwplaats
Ondanks zijn zelfstandige rol werkt Jan-Willem nooit echt alleen. Hij vormt teams van internationale vakmensen om de projecten te realiseren. ‘We zijn geen ploeg, we zijn een familie,’ zegt hij glimlachend. Het belang van een goede sfeer op de werkvloer is voor hem cruciaal. ‘Als het goed zit in het team, dan loopt alles op rolletjes. Er is gezelligheid, er wordt gelachen, maar er wordt vooral keihard gewerkt.’

Vakkanjer van nu
Zijn hart ligt ook bij zijn familie thuis. Het verhaal van zijn dertienjarige zoon Milan, die hij meenam naar de bouwplaats, vertelt hij zichtbaar ontroerd. ‘Milan wilde een PSV-shirt, en ik zei: “Dan moet je er voor werken jongen”. Dus nam ik hem een dag mee naar de bouw. Samen aan het werk, met een boterhammetje van thuis. Het was een van de mooiste dagen van mijn leven. Ik zag mezelf terug in hem, hoe hij meekeek, vragen stelde en nieuwsgierig was. Zoals ik ooit naast mijn vader stond. Ik vond het prachtig. Een van de mooiste momenten uit mijn leven. Samen met mijn zoon van dertien jaar oud.’

Metaal als Levensles
Voor Jan-Willem is zijn vak meer dan staalconstructies alleen; het is een levensles. ‘Van ijzer word je iedere dag wijzer,’ zegt hij met een knipoog. Het harde werken, de uitdagingen en het bouwen van iets tastbaars geven hem dagelijks voldoening. ‘Als ik mijn verhaal aan een jonge jongen zou vertellen die nog niet weet wat hij wil doen met zijn leven, zou ik zeggen: ga de techniek in. Het geeft je iets dat geen enkel ander vak kan bieden: trots, voldoening en het gevoel dat je elke dag iets neerzet dat er toe doet.’